Formację w Skautach Króla prowadzimy tylko w oparciu o chrześcijański system wartości, wypływający z Pisma Świętego, katechizmu oraz nauczania Kościoła Katolickiego.
Nie jesteśmy stowarzyszeniem konfesyjnym, tzn. naszym celem nie jest nauczanie religii. To zadanie pozostawiamy rodzicom, parafii i szkole.

Naszymi celami nadrzędnymi są:

1. Przyprowadzanie młodych ludzi do Chrystusa.
2. Nauczanie ich trwania w bliskiej relacji z Nim.
3. Przygotowanie ich do służby dla Boga pod przywództwem Chrystusa.

Dodatkowymi celami działalności SK są:

• promowanie i rozpowszechnianie wartości rodzinnych i chrześcijańskich,
• krzewienie prawidłowych postaw w zakresie zdrowia, higieny osobistej, kultury fizycznej i sportu oraz rozpowszechnianie szacunku dla przyrody,
• rozwijanie umiejętności praktycznych, zaradności życiowej i gospodarności, również przez wolontariat, działalność edukacyjna i oświatowa przez formy, które mają wpływ na kształtowanie charakteru, a także przygotowują do wykonywania zawodu oraz pełnienia różnych ról w życiu społecznym,
• podtrzymywanie tradycji patriotycznej, pielęgnowanie polskości oraz rozwój świadomości patriotycznej, obywatelskiej i kulturowej.

Stowarzyszenie Skauci Króla pracuje metodą skautową (harcerską), której podstawę stanowią system zastępowy oraz system stopni i sprawności. 

Głównym celem Skautów Króla jest prowadzenie działalności wychowawczej wśród dzieci i młodzieży przez ich rozwój duchowy, fizyczny, intelektualny i społeczny w duchu miłości braterskiej, wartości chrześcijańskich, patriotycznych i obywatelskich. Działania nasze kierujemy do wspólnot katolickich w Polsce i na świecie.

Sposoby realizacji celów SK polegają na:

1. organizowaniu pracy rocznej, tzw. pracy formacyjnej w poszczególnych grupach wiekowych dzieci i młodzieży, mając na uwadze rozwój w czterech aspektach;
2. organizowaniu wyjazdów, mających na celu wdrożenie w życie celów nadrzędnych i programu SK;
3. prowadzeniu szkoleń i wykładów dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych;
4. organizowaniu, wg potrzeb i okoliczności, m.in.: spotkań, zjazdów, konferencji, kursów, obozów, biwaków, itp.;
5. organizowanie i prowadzenie działalności wydawniczej;
6. współdziałanie z różnymi instytucjami, organizacjami, władzami, wspólnotami zainteresowanymi działalnością SK;
7. podejmowanie innych działań służących realizacji celów statutowych SK.

Wyrazem tych celów w pracy wychowawczej są:

• Złota Zasada Ewangelii

„Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie!”. Ewangelia wg. św. Mateusza 7,12 (Biblia Tysiąclecia V wyd.)

• Przyrzeczenie Skautów Króla

„Wyznaję, że Jezus jest moim Panem i Zbawicielem. Z Jego pomocą uczynię wszystko, aby służyć Bogu, Kościołowi oraz bliźnim, przestrzegając prawa Skautów Króla  i wprowadzając w życie Złotą Zasadę Ewangelii.”

• oraz 8 praw Skautów Króla,

 „Skaut Króla jest:

1. duchowy – modli się, czyta Biblię, głosi Ewangelię.
2. gotowy – słuchać, myśleć, mówić, działać.
3. czysty – w sercu, w mowie, na ciele.
4. uczciwy – nie kłamie, nie kradnie, można na nim polegać.
5. dzielny – w obliczu niebezpieczeństwa, krytyki, groźby.
6. wierny – Bogu, Kościołowi, rodzinie, przyjaciołom, Ojczyźnie.
7. uczynny – ofiarny, życzliwy, troskliwy.
8. posłuszny – Bogu, rodzicom, liderom.”

Każdy skaut pracuje nad swoim charakterem od najmłodszych lat. Początkowo kierowany jest przez przybocznego, prowadzącego zastęp w oparciu o system sprawności. Z wiekiem, zdobywając doświadczenie oraz będąc dojrzalszym, sam zaczyna wpływać na to, kim chce być i jakie elementy prób są dla niego ważne. Rozwija zainteresowania by stać się człowiekiem świadomym swojego powołania i miejsca na ziemi.

W związku z tym wychowanie zarówno skautów jak i instruktorów odbywa się w sposób całościowy w czterech aspektach wzrostu, tak jak wzrastał Jezus: „Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.” (Łk 2,52):

• aspekt duchowy,
• aspekt fizyczny,
• aspekt intelektualny,
• aspekt społeczny.

Uważamy, że najlepszym sposobem formacji skautów w SK jest osobisty przykład instruktora, który jest odpowiedzialny za harmonijny rozwój powierzonych sobie osób. Jest to możliwe jedynie wtedy, gdy postawa życiowa instruktora wypływa z jego głębokich przekonań, szczególnie osobistej modlitwy, głębokiej relacji i więź z Panem Bogiem. Każdy instruktor Skautów Króla jest praktykującym chrześcijaninem należącym do Kościoła Katolickiego. Pozostaje w ciągłej jedności ze swoją wspólnotą macierzystą, (która deleguje go do pracy w SK) i wypełnia przewidywane przez nią praktyki religijne i duchowe. Szczególnie należy zadbać o uczestnictwo skautów w każdą niedzielę i uroczystość na Eucharystii, która jest szczytem życia duchowego katolika. W razie potrzeby trzeba zapewnić możliwość Sakramentu Pokuty i Pojednania, szczególnie podczas obozów SK. Instruktorami nie mogą zostać osoby żyjące trwale w grzechu czy będące przyczyną zgorszenia w środowisku, w którym żyją.

Ponadto każdy instruktor powinien podporządkowywać się nakładanym na niego wymaganiom, pogłębiać swoją formację duchową i wiedzę religijną oraz aktywnie uczestniczyć w życiu liturgicznym i sakramentalnym Kościoła. Taka postawa jest wyrazem odpowiedzialności i uczciwego traktowania służby Jezusowi Chrystusowi.

Pomocą w rozwoju duchowym dla skautów i instruktorów są kapłani: asystent kościelny SK, kapłani będący instruktorami w szczepach, a także duszpasterze będący opiekunami duchownymi wspólnot macierzystych, których poszczególne szczepy są nieodłączną częścią jako diakonie wychowawcze.

Słowo Boże i modlitwa towarzyszą wszystkim skautowym wydarzeniom. Żadna ze zbiórek nie powinna być pozbawiona elementu wezwania do praktycznego zastosowania biblijnej prawdy w codziennym życiu. Podstawową i obowiązkową metodą pracy w zastępie skautowym podczas każdej zbiórki jest poselstwo, które ma na celu wizualizację prawdy biblijnej. Każda zbiórka powinna kończyć się wspólną modlitwą. Oprócz dziękczynienia i spraw aktualnych, modlimy się zawsze za SK, Ojczyznę i inne organizacje skautowe i harcerskie w Polsce.

Ze szczególną troską chcemy dbać o budowanie braterskich relacji w sytuacji współpracy z innymi organizacjami skautowymi. Świadomi własnej tożsamości i korzeni w duchu wzajemnego szacunku pragniemy szukać i odnosić się do tego co wspólne dla wszystkich chrześcijan (Słowo Boże, modlitwa i praktyczne zastosowanie prawd biblijnych w codziennym życiu, Kerygmat). Instruktorzy powinni zachować takt i umiar w sposobie w jaki wypowiadają się na temat innych organizacji skautowych.